Dzisiaj kolejny wpis na blogu dotyczący urlopu na żądanie. Tym razem kilka słów o wymiarze tego urlopu oraz o tym, kiedy pracownik może uznać, że urlop został mu udzielony.
Art. 1672k.p.
Pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym. Pracownik zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu.
Kodeks pracy jasno wskazuje, że pracownikowi przysługuje 4 dni tzw. urlopu na żądanie. Istotne jest, że wymiar ten dotyczy zarówno osoby zatrudnione na cały etat, jak również na pół etatu. Wymiar urlopu na żądanie nie jest bowiem zależny od wymiaru czasu pracy pracownika.
Problem pojawia się, jeśli chodzi o kwestię udzielenia urlopu na żądanie przez pracodawcę.
Pan Tomasz powinien rozpocząć pracę punktualnie o 9:00. Wstał rano jak zwykle wcześniej, żeby zdążyć zjeść śniadanie, wyprowadzić psa na spacer i odwieźć córkę do przedszkola. Jego codzienny rytm zakłóciło zalanie mieszkania, o czym przekonał się tuż po wejściu do łazienki. Żona Pana Tomka przebywała służbowo za granicą, więc oczywistym stało się, że nie jest on w stanie pojawić się w tym dniu w pracy. Szybko włączył komputer i wysłał maila bezpośrednio do przełożonego.
W poprzednim wpisie wyjaśniałam, że e-mail jest wystarczającą formą takiego zgłoszenia – pojawia się jednak pytanie czy pracodawca musi na taki urlop się zgodzić.
Kodeks pracy nie odpowiada na to pytanie, jednak sądy w praktyce przyjmują, że pracodawca musi wyrazić zgodę na skorzystanie z takiego urlopu. Pan Tomasz powinien więc uzyskać bezpośrednio od pracodawcy lub upoważnionej przez niego osoby zgody na wykorzystanie urlopu na żądanie. Wystarczające będzie przykładowo otrzymanie przez pracownika informacji zwrotnej z przedsiębiorstwa, w którym jest zatrudniony, że urlop został przyjęty bądź jakakolwiek forma odpowiedzi powszechnie oznaczająca akceptację.
